İslam, insanları her türlü maddi ve manevi zarardan korumak için birtakım kurallar koymuş, insanlara zarar verebilecek her türlü pis ve iğrenç şeyi yasaklamış, temiz, güzel ve faydalı olanı da helal kılmıştır (Bakara, 2/168; A’raf, 7/157).
Kur’an ve Sünnette eti yenmeyecek hayvanların bir listesini verme çabası yoktur; sadece domuz gibi ismi geçenlere ek olarak bazı hayvanlar için belirli ilkeler ve ölçüler koyarlar. Peygamber’in (s.a.s.) Sünneti, “pis ve iğrenç” yiyeceklerin özelliklerinin ayrıntılı açıklamalarının yanı sıra Kur’an’daki yasakları doğrulayan ifadeler içerir.
Örneğin Hz. Peygamber (s.a.s.), yırtıcı hayvanların (avlarını parçalayan uzun ve keskin dişlere sahip hayvanlar) ve yırtıcı kuşların (avlarını pençeleriyle parçalayan kuşlar) etinin yenmemesi gerektiğini açıkça belirtmiştir. Ancak, bazı hayvanların etlerinin yenmesi hakkında hükümler içeren başka hadisler de Resûlullah’tan (s.a.s.) rivayet edilmiştir (Müslim, Sayd, 15,16). [1933-1934] ; Ebu Davud, Atime, 32 [3802]Ayrıca sağlığa zararlı maddelerin tüketilmemesi İslam’ın genel prensiplerinden biri olarak kabul edilmiştir.
İslam âlimleri, beyan edilen maksat ve prensipler ışığında, bireysel veya toplu olarak, hangi hayvanın etinin helal veya haram olduğunu ictihad ederek tespit etmeye çalışmışlardır. Bu tespitlerde, bazı hadislerin sıhhati hakkındaki farklı değerlendirme ve yorumların yanı sıra, insan tabiatı, âdetler, mahalli alışkanlıklar ve söz konusu prensiplerin somut olaylara uygulanmasındaki değerlendirme farklılıklarının da etkili olduğu bir gerçektir.
Bir yanıt bırakın